ΧΩΡΙΣ ΕΤΙΚΕΤΑ
Ήταν μία ημέρα σαν όλες τις άλλες.
Από το Μετρό της Νέας Υόρκης, σε κάποια στάση, κατεβαίνει ένας άνδρας φορώντας τζιν παντελόνι και στέκεται σε μια γωνία στην είσοδο.
Βγάζει από την θήκη το βιολί του και άρχισε να παίζει.
Κατά την διάρκεια των 45 λεπτών που έπαιξε, δεν τον πρόσεξε σχεδόν κανένας.
Κανείς δεν πρόσεξε ότι ο μουσικό αυτός ήταν ένας από τους καλλίτερους βιολιστές στον κόσμο.
Ούτε έδωσε κανείς προσοχή στους ήχους του βιολιού του, ενός σπάνιου Stradivarius του 1713, η αξία του οποίου εκτιμάται από ειδικούς, ότι ξεπερνά τα τρία εκατομμύρια δολάρια.
Ναι!....... ο άνδρας αυτός ήταν ο διάσημος βιολιστής Joshua Bell.
Λίγες ημέρες πριν, ο Joshua Bell, είχε παίξει στην Symphony Hall της Βοστόνης.
Την ημέρα εκείνη οι καλλίτερες θέσεις είχαν κοστίσει 1000 δολάρια η μία.
Η εμπειρία στο Μετρό καταγράφηκε σε βίντεο και δείχνει άνδρες και γυναίκες να περνούν από δίπλα του, χωρίς να τον προσέχει κανένας.
Η πρωτοβουλία αυτή ήταν της τοπικής εφημερίδας The Washington Post και είχε σαν σκοπό να επισημανθεί η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην πραγματική αξία που έχουν πρόσωπα και πράγματα και σ’ αυτήν που έχουν "τα προιόντα με ετικέτα"
O Joshua Bell στο Μετρό, ήταν ένα έργο τέχνης χωρίς "ετικέτα"
Κι όμως, πέρασε απαρατήρητος! Και τούτο διότι σχεδόν όλοι μας δίνουμε αξία μόνον σε ότι έχει "ετικέτα".
Μήπως όμως το ίδιο δεν συμβαίνει και στην ζωή μας; Ενώ μερικές στιγμές είναι μοναδικές, εμείς τις προσπερνάμε αδιάφοροι.
Προσέχουμε μόνον αυτά που έχουν "ετικέτα" και αδιαφορούμε γι’ αυτά που μας προσφέρονται δωρεάν.
Όμως αυτά που έχουν "ετικέτα" είναι και αυτά που αξίζουν;
Μήπως τα καλύτερα είναι εκείνα που προσφέρονται δωρεάν γι’ αυτό και δεν αγοράζονται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου